Ελευθερία και Δικαιοσύνη τώρα
H περίοδος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η πατρίδα μας είναι ρημαγμένη οικονομικά και υπό καθεστώς ιδιότυπης οικονομικής κατοχής. Τα όνειρα και οι φαντασιώσεις της ευημερίας μiας μεγάλης περιόδου έχουν καταρρεύσει με πάταγο. Ο φόβος και η ηττοπάθεια εναλλάσσονται με την οργή και την αγανάκτηση. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, όμως τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας σχεδόν στο σύνολό του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δηλαδή οι καθεστωτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα ως ένα αδιαίρετο μπλοκ εξουσίας, συνδεδεμένες μεταξύ τους με την λεπτή γραμμή της διαπλοκής και των οικονομικών σκανδάλων, είναι υπόλογες. Μας μετέτρεψαν σε διεθνές πειραματόζωο για την εφαρμογή των στυγνότερων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι πολυδιαφημισμένες συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και του Άμστερνταμ, σήμερα, υπό το πρίσμα της κατάρρευσης κάνουν ολοφάνερο το πραγματικό τους περιεχόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι, πάνω απ’ όλα, ένωση τραπεζικών συμφερόντων. Η ευρωζώνη έχει γίνει περιοχή γερμανικής επικυριαρχίας, προοίμιο ενός τέταρτου Ράιχ. Οι λαοί της Ευρώπης δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα εισοδήματα και στα δικαιώματά τους. Για την Ελλάδα είναι η δεύτερη πράξη του δράματος. Προηγήθηκε η τεράστια αναδιανομή εισοδήματος μέσω του μηχανισμού του χρηματιστηρίου. Τώρα επιχειρείται το ξήλωμα του συνόλου των δημοκρατικών και εργασιακών κατακτήσεων του λαού μας. Τα μεσαία στρώματα οδηγούνται σε κοινωνική εξαφάνιση και οι εργαζόμενοι στην εξαθλίωση ή στην ανεργία.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται με δημοκρατική επίφαση. Ο βασικός μηχανισμός υλοποίησης είναι οι τράπεζες. Το κοινοβούλιο με διαδικασίες εξπρές αποφασίζει για την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την χωρίς περιορισμούς εκμετάλλευσή τους από τις κρατικοδίαιτες ή τις ξένες επιχειρήσεις. Η ομπρέλα και ο απόλυτος έλεγχος των δυνάμεων της οικονομικής κατοχής προετοιμάζουν την περαιτέρω υποδούλωση της πατρίδας μας. Γιατί πατρίδα, δεν είναι μόνο η ιστορία, οι αγώνες του λαού, ο πολιτισμός και το έδαφος, αλλά πρωτίστως και κυρίως είναι ο λαός αυτής της χώρας. Μιας χώρας, στο έδαφος της οποίας άνθισαν η επιστήμη, η φιλοσοφία και η δημοκρατία. Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι μίζες των δημόσιων έργων και παραγγελιών αγγίζουν σχεδόν τα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιοι είναι αυτοί που εισέπραξαν παράνομα αυτό το μυθικό ποσό; Είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Είναι αυτοί, τους οποίους ψάχνουν οι διάφορες εξεταστικές επιτροπές και συστηματικά δεν ανακαλύπτουν. Είναι οι ίδιοι που ζητούν να μετακυλήσουν την οικονομική κατάρρευση στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Δεν ζητάνε όμως, μόνο αυτό. Στόχος τους είναι να κάμψουν το φρόνημα αυτού του ανυπότακτου λαού, ο οποίος στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του έκανε τα πιο απίθανα πράγματα. Πράγματα μη λογικά για τους πολλούς, πράγματα που πολλές φορές έσωσαν την τιμή της δημοκρατίας και της ελευθερίας όλων των λαών του κόσμου.
Η πατρίδα μας σήμερα είναι ένα διεθνές πειραματόζωο, πάνω στο οποίο επιχειρούν να εφαρμόσουν το νέο μοντέλο οικονομικής δικτατορίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού ολοκληρωτισμού. Εάν το πείραμα αυτό πετύχει, πολύ γρήγορα θα κυριαρχήσει πλήρως και σε όλη την Ευρώπη. Είναι το μοντέλο των πολύ λίγων πλούσιων και της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι θα είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Δεν θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ενώπιον των αρχών και των οικονομικά ισχυρών. Δεν θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπή ζωή. Δεν θα έχουν μέλλον.
Στην πατρίδα μας υπάρχουν διευρυμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που δεν είναι ανεκτό από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Επιχειρούν τη συρρίκνωση αυτών των στρωμάτων σε πρώτη φάση και την εξαφάνισή τους σε δεύτερη. Θέλουν τη μείωση της μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας των πολλών. Ο πλούτος πρέπει να συγκεντρωθεί στους λίγους. Ο ανυπότακτος λαός πρέπει να χάσει την αυτοεκτίμηση και την περηφάνεια του τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Πρέπει να εξαθλιωθεί οικονομικά σε πρώτη φάση και να χάσει την εθνική του ανεξαρτησία σε δεύτερη. Γιατί την οικονομική κηδεμονία ακολουθεί η εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και, τέλος, η πλήρης απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Με την κηδεμονία της μισητής Τρόϊκας, ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του. Κινδυνεύει να χάσει την ίδια τη χώρα του. Με την υπογραφή της κυβέρνησης Παπανδρέου η πατρίδα μας έχει υποθηκευτεί στους δανειστές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες, εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη. Να διαλυθεί σε κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων της ευρωζώνης και των Η.Π.Α.
Ο πληθυσμός θα εξαθλιωθεί. Με την επερχόμενη μετανάστευση η χώρα για μια ακόμη φορά θα χάσει το πλέον δυναμικό της κομμάτι, τους νέους. Εκείνο λοιπόν που επιχειρείται με τον καθημερινό βομβαρδισμό που γίνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι να καμφθεί το φρόνημα των ανθρώπων. Εάν συμβεί αυτό, όλα τα άλλα θα έρθουν γρήγορα.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν; Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί ο μόνος λαός που είναι σε αδιέξοδο, είναι εκείνος που παρακολουθεί παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Οι άνθρωποι του πνεύματος, στη σημερινή συγκυρία ειδικά, έχουν καθήκοντα. Δεν είναι αρκετό να περιγράφουν και να ερμηνεύουν τον κόσμο. Πρέπει, μαζί με τους ανθρώπους της εργασίας, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους νέους, να τον αλλάξουν. Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος, δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση και αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό και μοιρολατρική αποδοχή της νέας σκλαβιάς που μας ετοίμασαν. Ενας και μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας, ο δρόμος του αγώνα και της ανατροπής.
Με τον μηχανισμό των δανείων, ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες, επιχειρούν την υποδούλωση όλων μας σε μια σύγχρονη σκλαβιά. Ο τόκος, σαν εργαλείο, οδηγεί στη ληστρική αφαίρεση της περιουσίας των ελληνικών νοικοκυριών, τα οποία είναι ήδη υπερχρεωμένα. Πρέπει να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε. Η μη πληρωμή των δανείων θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ντόπιους τοκογλύφους τραπεζίτες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την εξαγωγή του προβλήματος στους ξένους ομοίους τους. Θα ανοίξει τον δρόμο για μια μεγάλη αλλαγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σήμερα στην πατρίδα μας δεν κρίνεται μόνο η ευημερία και η ευτυχία του ελληνικού λαού. Κρίνεται σε μεγάλο ποσοστό η ευημερία και η ευτυχία όλων των λαών του κόσμου. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολιτικό καρκίνωμα που κατατρώει τις σάρκες τους, ένας αδίστακτος μηχανισμός καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η μόνη λύση είναι η διάλυσή της. Στη θέση της είναι αναγκαία μια νέα Ομοσπονδία των Ελεύθερων Ευρωπαϊκών Λαών, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια ομοσπονδία δημοκρατίας και δικαιοσύνης που θα φωτίσει με το παράδειγμα της συναδέλφωσης των λαών της ολόκληρο τον κόσμο.
Η πατρίδα υπερχρεώθηκε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους για προμήθειες του Δημοσίου, άχρηστες ή προβληματικές και σε καμμία περίπτωση ωφέλιμες για τον ελληνικό λαό. Το μέσο για την υπερχρέωση ήταν ο παράνομος πλουτισμός των καθεστωτικών δυνάμεων. Πρέπει λοιπόν, αυτό το χρέος να πληρωθεί; Η πληρωμή του είναι αδύνατη χωρίς η χώρα να χρεοκοπήσει, οι πολίτες της να εξαθλιωθούν και η κοινωνία να σαπίσει. Η πατρίδα δεν οφείλει στους τοκογλύφους τραπεζίτες τίποτα. Το χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί, ούτε βέβαια να πληρωθεί. Πρέπει να διαγραφεί, γιατί δεν ήταν προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά προς όφελος των πολυεθνικών μετόχων των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Μήπως αυτό οδηγεί τη χώρα σε πτώχευση; Όχι, γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποί της. Σε πτώχευση και ολοκληρωτική καταστροφή οδηγούν όσοι επιμένουν να πληρώσουμε τους τραπεζίτες. Οδηγούν τους ανθρώπους στο να μην μπορούν να πληρώσουν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, να κλείνουν τα μαγαζιά τους, να εξαντλούν τις οικονομίες τους, να περικόπτουν τις μετακινήσεις τους. Να εξευτελίζονται για να βρουν δουλειά, να τρέμουν μήπως απολυθούν, να στρέφονται εναντίον των πιο αδύναμων για να διασωθούν. Σκοπός τους είναι να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη και να διασπάσουν την κοινή αντίσταση στη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η πτώχευση της χώρας στην οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν συνδέεται άμεσα με την προσπάθειά τους να μας οδηγήσουν σε απώλεια κάθε αξιοπρέπειας. Θέλουν να μας μετατρέψουν σε υποζύγια που φαγώνονται μεταξύ τους.
Θα έχουμε χρήματα για να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και τις εσωτερικές μας υποχρεώσεις; Η απάντηση είναι ναι! Σε πείσμα όλων των καταστροφολόγων που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και του ζητούν θυσίες μέχρι τελικής πτώσης. Πλούτος υπάρχει. Το συλλογικό μορφωτικό επίπεδο του λαού μας είναι τόσο ψηλό όσο χρειάζεται για να εξασφαλίσει την περαιτέρω παραγωγή του. Αυτός ο πλούτος, όμως, χαρίζεται σήμερα στους τραπεζίτες και συνεχίζει να λεηλατείται από τις εγχώριες ελίτ. Αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η πατρίδα, πρώτα και κύρια, πρέπει να μας ενδιαφέρει το να μην πτωχεύσουν οι άνθρωποι, ηθικά και πραγματικά. Για να μην χρεοκοπήσει, λοιπόν, η πατρίδα είναι απαραίτητο να γίνει Συντακτική Συνέλευση προκειμένου να προσδιορίσει τη νέα πορεία του λαού μας.
• Για να ακυρώσει το επαίσχυντο και καταστροφικό μνημόνιο το οποίο οδηγεί σε οικονομική και εθνική καταστροφή.
• Για να προσδιορίσει ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό, στη ναυτιλία και το εμπόριο, αλλά θα στηρίζει την αγροτική παραγωγή και τη μεταποίηση. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί νέες διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες ακυρώνοντας στην πράξη τις συνέπειες της οικονομικής δικτατορίας του κεφαλαίου για τη χώρα μας.
1. Το πρώτο μέτρο, λοιπόν, που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η διαγραφή των χρεών των Ελλήνων πολιτών προς τις τράπεζες, μέχρι ύψους τριακοσίων χιλιάδων ευρώ και εφόσον αυτοί είναι ιδιώτες. Παράλληλα, πρέπει να δημευθεί, υπέρ του ελληνικού λαού, η κινητή και ακίνητη περιουσία όσων εμπλέκονται, πολιτικών ή μη, με τις προβληματικές και αμαρτωλές συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ίδιο να γίνει σε όσους αποδεδειγμένα καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού μέσα από μίζες, πωλήσεις υπερτιμολογημένων υλικών και αγοραπωλησίες γης.
2. Το δεύτερο μέτρο είναι η κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να δανειοδοτούν την ανάπτυξη, χωρίς το βασικό στοιχείο του τόκου – κέρδους, αλλά μόνο με ένα μικρό διαφέρον, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα έξοδα λειτουργίας τους.
3. Το τρίτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι ο αναδασμός της καλλιεργήσιμης γης και η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής και εμπορίας των αγροτικών προιόντων. Η καλλιεργήσιμη γη πρέπει να αναδιανεμηθεί στους Έλληνες αγρότες και η αγροτική παραγωγή να οργανωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η διατροφική αυτονομία των πολιτών της πατρίδας μας. Η πολιτεία, θα διανέμει από την τράπεζα γενετικού υλικού μη υβριδικούς σπόρους, προκειμένου να υπάρχει ανανέωση της παραγωγής, πράγμα που σημαίνει κατάργηση των μεταλλαγμένων.
4. Το τέταρτο μέτρο αφορά στην ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Το κράτος θα πάψει να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα. Θα λειτουργεί κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Θα κοινωνικοποιηθούν οι τηλεπικοινωνίες, οι μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας, ο ορυκτός πλούτους, οι υποδομές και οι μεταφορές.
5. Το πέμπτο μέτρο αφορά στην ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας, της παιδείας και της εθνικής έρευνας. Ολα τα νοσηλευτικά ιδρύματα και διαγνωστικά κέντρα της χώρας θα περάσουν κάτω από κοινωνικό έλεγχο για να συμβάλλουν στην υγεία και την ευημερία του λαού, να μην είναι εστίες παραγωγής και διανομής μίζας και παράνομου πλουτισμού κάθε είδους εμπόρων. Το ίδιο θα γίνει και για το σύστημα παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου ώστε να μην είναι ο ελληνικός λαός όμηρος της ληστρικής διάθεσης των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών και των ντόπιων εκπροσώπων τους. Η δημόσια εκπαίδευση σε όλες της βαθμίδες της και η έρευνα θα εξυπηρετούν την ολόπλευρη μόρφωση και την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας.
6. Το έκτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή οι αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις για να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση και να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στο μοντέλο που κυριάρχησε στη συνείδηση των ανθρώπων, δηλαδή στην υπερκατανάλωση και τον βιασμό της φύσης. Όπως αποδείχτηκε σήμερα, αυτό το μοντέλο οδηγεί σε δυστυχία και απελπισία. Γιατί είναι λίγα και ουσιαστικά εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο, του δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας και τον ωθούν στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού.
Καλούμε λοιπόν, τους ανθρώπους της εργασίας, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους νέους, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, να δημιουργήσουν ένα πλατύ και πολύμορφο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, το οποίο θα πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω μέτρα. Ένα μέτωπο που θα διασφαλίσει την επιβίωση του λαού, θα διευρύνει και θα κάνει ουσιαστική τη δημοκρατία και την ελευθερία. Δηλαδή ένα μέτωπο το οποίο, επιτέλους, θα πραγματώσει την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση στην πατρίδα μας.
Ραδίσης Γρόλλιος Γεροτζιάφας
Παντελής Γιώργος Γρηγόρης
H περίοδος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Η πατρίδα μας είναι ρημαγμένη οικονομικά και υπό καθεστώς ιδιότυπης οικονομικής κατοχής. Τα όνειρα και οι φαντασιώσεις της ευημερίας μiας μεγάλης περιόδου έχουν καταρρεύσει με πάταγο. Ο φόβος και η ηττοπάθεια εναλλάσσονται με την οργή και την αγανάκτηση. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, όμως τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας σχεδόν στο σύνολό του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δηλαδή οι καθεστωτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα ως ένα αδιαίρετο μπλοκ εξουσίας, συνδεδεμένες μεταξύ τους με την λεπτή γραμμή της διαπλοκής και των οικονομικών σκανδάλων, είναι υπόλογες. Μας μετέτρεψαν σε διεθνές πειραματόζωο για την εφαρμογή των στυγνότερων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι πολυδιαφημισμένες συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και του Άμστερνταμ, σήμερα, υπό το πρίσμα της κατάρρευσης κάνουν ολοφάνερο το πραγματικό τους περιεχόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι, πάνω απ’ όλα, ένωση τραπεζικών συμφερόντων. Η ευρωζώνη έχει γίνει περιοχή γερμανικής επικυριαρχίας, προοίμιο ενός τέταρτου Ράιχ. Οι λαοί της Ευρώπης δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στα εισοδήματα και στα δικαιώματά τους. Για την Ελλάδα είναι η δεύτερη πράξη του δράματος. Προηγήθηκε η τεράστια αναδιανομή εισοδήματος μέσω του μηχανισμού του χρηματιστηρίου. Τώρα επιχειρείται το ξήλωμα του συνόλου των δημοκρατικών και εργασιακών κατακτήσεων του λαού μας. Τα μεσαία στρώματα οδηγούνται σε κοινωνική εξαφάνιση και οι εργαζόμενοι στην εξαθλίωση ή στην ανεργία.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται με δημοκρατική επίφαση. Ο βασικός μηχανισμός υλοποίησης είναι οι τράπεζες. Το κοινοβούλιο με διαδικασίες εξπρές αποφασίζει για την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την χωρίς περιορισμούς εκμετάλλευσή τους από τις κρατικοδίαιτες ή τις ξένες επιχειρήσεις. Η ομπρέλα και ο απόλυτος έλεγχος των δυνάμεων της οικονομικής κατοχής προετοιμάζουν την περαιτέρω υποδούλωση της πατρίδας μας. Γιατί πατρίδα, δεν είναι μόνο η ιστορία, οι αγώνες του λαού, ο πολιτισμός και το έδαφος, αλλά πρωτίστως και κυρίως είναι ο λαός αυτής της χώρας. Μιας χώρας, στο έδαφος της οποίας άνθισαν η επιστήμη, η φιλοσοφία και η δημοκρατία. Σ’ αυτόν το λαό, οι δυνάμεις του καθεστώτος αρνούνται το παρόν και το μέλλον.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι μίζες των δημόσιων έργων και παραγγελιών αγγίζουν σχεδόν τα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιοι είναι αυτοί που εισέπραξαν παράνομα αυτό το μυθικό ποσό; Είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Είναι αυτοί, τους οποίους ψάχνουν οι διάφορες εξεταστικές επιτροπές και συστηματικά δεν ανακαλύπτουν. Είναι οι ίδιοι που ζητούν να μετακυλήσουν την οικονομική κατάρρευση στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Δεν ζητάνε όμως, μόνο αυτό. Στόχος τους είναι να κάμψουν το φρόνημα αυτού του ανυπότακτου λαού, ο οποίος στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του έκανε τα πιο απίθανα πράγματα. Πράγματα μη λογικά για τους πολλούς, πράγματα που πολλές φορές έσωσαν την τιμή της δημοκρατίας και της ελευθερίας όλων των λαών του κόσμου.
Η πατρίδα μας σήμερα είναι ένα διεθνές πειραματόζωο, πάνω στο οποίο επιχειρούν να εφαρμόσουν το νέο μοντέλο οικονομικής δικτατορίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού ολοκληρωτισμού. Εάν το πείραμα αυτό πετύχει, πολύ γρήγορα θα κυριαρχήσει πλήρως και σε όλη την Ευρώπη. Είναι το μοντέλο των πολύ λίγων πλούσιων και της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων οι οποίοι θα είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Δεν θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ενώπιον των αρχών και των οικονομικά ισχυρών. Δεν θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπή ζωή. Δεν θα έχουν μέλλον.
Στην πατρίδα μας υπάρχουν διευρυμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας, πράγμα που δεν είναι ανεκτό από τις καθεστωτικές δυνάμεις. Επιχειρούν τη συρρίκνωση αυτών των στρωμάτων σε πρώτη φάση και την εξαφάνισή τους σε δεύτερη. Θέλουν τη μείωση της μικρής και μεσαίας ατομικής ιδιοκτησίας των πολλών. Ο πλούτος πρέπει να συγκεντρωθεί στους λίγους. Ο ανυπότακτος λαός πρέπει να χάσει την αυτοεκτίμηση και την περηφάνεια του τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Πρέπει να εξαθλιωθεί οικονομικά σε πρώτη φάση και να χάσει την εθνική του ανεξαρτησία σε δεύτερη. Γιατί την οικονομική κηδεμονία ακολουθεί η εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και, τέλος, η πλήρης απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.
Με την κηδεμονία της μισητής Τρόϊκας, ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του. Κινδυνεύει να χάσει την ίδια τη χώρα του. Με την υπογραφή της κυβέρνησης Παπανδρέου η πατρίδα μας έχει υποθηκευτεί στους δανειστές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες, εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη. Να διαλυθεί σε κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων της ευρωζώνης και των Η.Π.Α.
Ο πληθυσμός θα εξαθλιωθεί. Με την επερχόμενη μετανάστευση η χώρα για μια ακόμη φορά θα χάσει το πλέον δυναμικό της κομμάτι, τους νέους. Εκείνο λοιπόν που επιχειρείται με τον καθημερινό βομβαρδισμό που γίνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι να καμφθεί το φρόνημα των ανθρώπων. Εάν συμβεί αυτό, όλα τα άλλα θα έρθουν γρήγορα.
Είμαστε σε αδιέξοδο λοιπόν; Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί ο μόνος λαός που είναι σε αδιέξοδο, είναι εκείνος που παρακολουθεί παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Οι άνθρωποι του πνεύματος, στη σημερινή συγκυρία ειδικά, έχουν καθήκοντα. Δεν είναι αρκετό να περιγράφουν και να ερμηνεύουν τον κόσμο. Πρέπει, μαζί με τους ανθρώπους της εργασίας, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους και τους νέους, να τον αλλάξουν. Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος, δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση και αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό και μοιρολατρική αποδοχή της νέας σκλαβιάς που μας ετοίμασαν. Ενας και μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας, ο δρόμος του αγώνα και της ανατροπής.
Με τον μηχανισμό των δανείων, ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες, επιχειρούν την υποδούλωση όλων μας σε μια σύγχρονη σκλαβιά. Ο τόκος, σαν εργαλείο, οδηγεί στη ληστρική αφαίρεση της περιουσίας των ελληνικών νοικοκυριών, τα οποία είναι ήδη υπερχρεωμένα. Πρέπει να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε. Η μη πληρωμή των δανείων θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ντόπιους τοκογλύφους τραπεζίτες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την εξαγωγή του προβλήματος στους ξένους ομοίους τους. Θα ανοίξει τον δρόμο για μια μεγάλη αλλαγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σήμερα στην πατρίδα μας δεν κρίνεται μόνο η ευημερία και η ευτυχία του ελληνικού λαού. Κρίνεται σε μεγάλο ποσοστό η ευημερία και η ευτυχία όλων των λαών του κόσμου. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολιτικό καρκίνωμα που κατατρώει τις σάρκες τους, ένας αδίστακτος μηχανισμός καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η μόνη λύση είναι η διάλυσή της. Στη θέση της είναι αναγκαία μια νέα Ομοσπονδία των Ελεύθερων Ευρωπαϊκών Λαών, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, μια ομοσπονδία δημοκρατίας και δικαιοσύνης που θα φωτίσει με το παράδειγμα της συναδέλφωσης των λαών της ολόκληρο τον κόσμο.
Η πατρίδα υπερχρεώθηκε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους για προμήθειες του Δημοσίου, άχρηστες ή προβληματικές και σε καμμία περίπτωση ωφέλιμες για τον ελληνικό λαό. Το μέσο για την υπερχρέωση ήταν ο παράνομος πλουτισμός των καθεστωτικών δυνάμεων. Πρέπει λοιπόν, αυτό το χρέος να πληρωθεί; Η πληρωμή του είναι αδύνατη χωρίς η χώρα να χρεοκοπήσει, οι πολίτες της να εξαθλιωθούν και η κοινωνία να σαπίσει. Η πατρίδα δεν οφείλει στους τοκογλύφους τραπεζίτες τίποτα. Το χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί, ούτε βέβαια να πληρωθεί. Πρέπει να διαγραφεί, γιατί δεν ήταν προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά προς όφελος των πολυεθνικών μετόχων των τοκογλύφων τραπεζιτών.
Μήπως αυτό οδηγεί τη χώρα σε πτώχευση; Όχι, γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποί της. Σε πτώχευση και ολοκληρωτική καταστροφή οδηγούν όσοι επιμένουν να πληρώσουμε τους τραπεζίτες. Οδηγούν τους ανθρώπους στο να μην μπορούν να πληρώσουν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, να κλείνουν τα μαγαζιά τους, να εξαντλούν τις οικονομίες τους, να περικόπτουν τις μετακινήσεις τους. Να εξευτελίζονται για να βρουν δουλειά, να τρέμουν μήπως απολυθούν, να στρέφονται εναντίον των πιο αδύναμων για να διασωθούν. Σκοπός τους είναι να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη και να διασπάσουν την κοινή αντίσταση στη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η πτώχευση της χώρας στην οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν συνδέεται άμεσα με την προσπάθειά τους να μας οδηγήσουν σε απώλεια κάθε αξιοπρέπειας. Θέλουν να μας μετατρέψουν σε υποζύγια που φαγώνονται μεταξύ τους.
Θα έχουμε χρήματα για να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και τις εσωτερικές μας υποχρεώσεις; Η απάντηση είναι ναι! Σε πείσμα όλων των καταστροφολόγων που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και του ζητούν θυσίες μέχρι τελικής πτώσης. Πλούτος υπάρχει. Το συλλογικό μορφωτικό επίπεδο του λαού μας είναι τόσο ψηλό όσο χρειάζεται για να εξασφαλίσει την περαιτέρω παραγωγή του. Αυτός ο πλούτος, όμως, χαρίζεται σήμερα στους τραπεζίτες και συνεχίζει να λεηλατείται από τις εγχώριες ελίτ. Αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η πατρίδα, πρώτα και κύρια, πρέπει να μας ενδιαφέρει το να μην πτωχεύσουν οι άνθρωποι, ηθικά και πραγματικά. Για να μην χρεοκοπήσει, λοιπόν, η πατρίδα είναι απαραίτητο να γίνει Συντακτική Συνέλευση προκειμένου να προσδιορίσει τη νέα πορεία του λαού μας.
• Για να ακυρώσει το επαίσχυντο και καταστροφικό μνημόνιο το οποίο οδηγεί σε οικονομική και εθνική καταστροφή.
• Για να προσδιορίσει ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό, στη ναυτιλία και το εμπόριο, αλλά θα στηρίζει την αγροτική παραγωγή και τη μεταποίηση. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί νέες διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες ακυρώνοντας στην πράξη τις συνέπειες της οικονομικής δικτατορίας του κεφαλαίου για τη χώρα μας.
1. Το πρώτο μέτρο, λοιπόν, που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η διαγραφή των χρεών των Ελλήνων πολιτών προς τις τράπεζες, μέχρι ύψους τριακοσίων χιλιάδων ευρώ και εφόσον αυτοί είναι ιδιώτες. Παράλληλα, πρέπει να δημευθεί, υπέρ του ελληνικού λαού, η κινητή και ακίνητη περιουσία όσων εμπλέκονται, πολιτικών ή μη, με τις προβληματικές και αμαρτωλές συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ίδιο να γίνει σε όσους αποδεδειγμένα καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού μέσα από μίζες, πωλήσεις υπερτιμολογημένων υλικών και αγοραπωλησίες γης.
2. Το δεύτερο μέτρο είναι η κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν προκειμένου να δανειοδοτούν την ανάπτυξη, χωρίς το βασικό στοιχείο του τόκου – κέρδους, αλλά μόνο με ένα μικρό διαφέρον, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα έξοδα λειτουργίας τους.
3. Το τρίτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι ο αναδασμός της καλλιεργήσιμης γης και η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής και εμπορίας των αγροτικών προιόντων. Η καλλιεργήσιμη γη πρέπει να αναδιανεμηθεί στους Έλληνες αγρότες και η αγροτική παραγωγή να οργανωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η διατροφική αυτονομία των πολιτών της πατρίδας μας. Η πολιτεία, θα διανέμει από την τράπεζα γενετικού υλικού μη υβριδικούς σπόρους, προκειμένου να υπάρχει ανανέωση της παραγωγής, πράγμα που σημαίνει κατάργηση των μεταλλαγμένων.
4. Το τέταρτο μέτρο αφορά στην ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Το κράτος θα πάψει να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα. Θα λειτουργεί κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Θα κοινωνικοποιηθούν οι τηλεπικοινωνίες, οι μηχανισμοί παραγωγής ενέργειας, ο ορυκτός πλούτους, οι υποδομές και οι μεταφορές.
5. Το πέμπτο μέτρο αφορά στην ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας, της παιδείας και της εθνικής έρευνας. Ολα τα νοσηλευτικά ιδρύματα και διαγνωστικά κέντρα της χώρας θα περάσουν κάτω από κοινωνικό έλεγχο για να συμβάλλουν στην υγεία και την ευημερία του λαού, να μην είναι εστίες παραγωγής και διανομής μίζας και παράνομου πλουτισμού κάθε είδους εμπόρων. Το ίδιο θα γίνει και για το σύστημα παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου ώστε να μην είναι ο ελληνικός λαός όμηρος της ληστρικής διάθεσης των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών και των ντόπιων εκπροσώπων τους. Η δημόσια εκπαίδευση σε όλες της βαθμίδες της και η έρευνα θα εξυπηρετούν την ολόπλευρη μόρφωση και την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας.
6. Το έκτο μέτρο που πρέπει να ψηφίσει η Συντακτική Συνέλευση είναι η αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή οι αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις για να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση και να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στο μοντέλο που κυριάρχησε στη συνείδηση των ανθρώπων, δηλαδή στην υπερκατανάλωση και τον βιασμό της φύσης. Όπως αποδείχτηκε σήμερα, αυτό το μοντέλο οδηγεί σε δυστυχία και απελπισία. Γιατί είναι λίγα και ουσιαστικά εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο, του δημιουργούν την αίσθηση της ασφάλειας και τον ωθούν στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού.
Καλούμε λοιπόν, τους ανθρώπους της εργασίας, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους νέους, τους ελεύθερους παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, να δημιουργήσουν ένα πλατύ και πολύμορφο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, το οποίο θα πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω μέτρα. Ένα μέτωπο που θα διασφαλίσει την επιβίωση του λαού, θα διευρύνει και θα κάνει ουσιαστική τη δημοκρατία και την ελευθερία. Δηλαδή ένα μέτωπο το οποίο, επιτέλους, θα πραγματώσει την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση στην πατρίδα μας.
Ραδίσης Γρόλλιος Γεροτζιάφας
Παντελής Γιώργος Γρηγόρης
